شعر یه دانش آموز تنبل در مورد درس ریاضی

ریاضی درس خشک و درس سردی است	ریاضی بهر ما همچون نبردی است
حریف و دشمنت مشق زیاد است	نبردی کاندر آن تیغت مداد است
ولی صفرت به رنگ خون نویسند	نبردی کاندر آن خونت نریزند
نگاهت را بگردانی به هر جا	به میدان نبردش چو ن نهی پا
چهل فرمول تابع های ساده	به هر سو بهر قتلت ایستاده
به مغرب شصت و دو سور وجودی	به مشرق خیل خط های عمودی
در آن سو حد و انتگرال و مشتق	براکت این طرف با قدر مطلق
به تانژانت و کتانژانت و کسینوس	دو صد لعنت بر این اقوام سینوس
بود ، در صورت و در مخرج کسر	که فرمول های آن بی حد و بی حصر
قبولش می کنی یا نه ندانم	خلاصه می کنم دیگر کلامم
دراینجا نمره بیست چون سراب است	به میدان پا منه کارت خراب است